Główną przyczyną wizyt w gabinecie stomatologicznym jest pojawienie się próchnicy na zębach. Jednak to nie jedyna choroba, na którą narażone jest uzębienie człowieka. Bardzo często u pacjentów stwierdza się ubytki niepróchniczego pochodzenia, do których zaliczyć można abfrakcję, abrazję, atrycję oraz erozję. W poniższym artykule przedstawiamy etiologie powstawania abfrakcji.

Co to jest abfrakcja zębów?

Abfrakcja, określana często jako ubytek klinowy, powstaje na skutek długotrwałego zginania się korony zęba pod wpływem zbyt dużych obciążeń zgryzowych. Prowadzi to do mikro urazów szkliwa oraz zębiny. Najczęściej do tych zmian dochodzi w obszarze przyszyjkowym zębów tylnych, lecz takie ubytki mogą pojawić się na każdym zębie. Zmiany abfrakcyjne charakteryzują się twardą, gładką i błyszczącą powierzchnią.

Braki zębowe, czy różnego rodzaju wady zgryzu zwiększają ryzyko powstawania abfrakcji. W takich przypadkach siły występujące podczas żucia nie rozkładają się prawidłowo, a nieodpowiednie napięcie mięśniowe powoduję zgięcie zęba.

W jaki sposób leczy się abfrakcję?

Dbanie o higienę jamy ustnej oraz regularna profilaktyka stomatologiczna pozwala w dużym stopniu na uniknięcie zmian pochodzenia niepróchniczego. W przypadku ich wystąpienia wczesna interwencja może zapobiec nieodwracalnym zmianom, takim jak złamanie korony zęba. Leczenie ubytków abfrakcyjnych to przede wszystkim działania eliminujące problemy zgryzu, takie jak:

• leczenie ortodontyczne wad zgryzu,
• uzupełnienie brakujących zębów,
• wypełnienie ubytków szkliwa.

Niepróchnicowe ubytki występują niezależnie od wieku na skutek zarówno czynników fizycznych, jak i chemicznych. Do ich powstawania przyczynia się również stres, który może negatywnie oddziaływać na zgryz (bruksizm). Każdy ubytek tego typu może prowadzić do nadwrażliwości zębów oraz pogorszenia estetyki uzębienia. Z tego powodu zmiany pochodzenia niepróchniczego wymagają pomocy stomatologa. Nie leczenie takich zmian może doprowadzić do złamania korony zęba.